23 juli 2017 - San Francisco

Muir Woods! Dit is het Nationale Park, waar Mill Valley tegenaan ligt. Maar het is vooral bekend om z’n enorm indrukwekkende hoge “Redwoods” en “Sequoia’s” . Deze bomen worden wel meer dat 1000 (!) jaar oud en overleven zelfs bosbranden.

We vertrokken redelijk vroeg in de morgen, omdat we hadden gelezen dat er maar beperkte parkeergelegenheid is bij het park (dus de tip van de dag is: om 08:00 er zijn, en niet in het weekend!). We waren er om circa 09:30 nadat we een prachtige weg – voor mij dan – vol haarspeldbochten, en heel smal hadden gereden. Tussendoor waren we nog even gestopt om foto’s te maken van de mist in de baai rond San Francisco.

De parkeerplaatsen waren dus – je had het al geraden – vol, zodat we circa 1 km verderop langs de weg hebben geparkeerd. Wel op een plaats waar het mocht, anders had je een $ 99,-- boete (waarom dan geen $ 100,--?) aan de broek. Nadat we entreekaartjes hadden gekocht gingen we, met heel veel anderen, het park in. Keurige houten paden, met overal bordjes om vooral niet van de paden af te gaan. Heel georganiseerd, keurig. We konden ook nog met “Rangers” een “Tree Talk” doen, maar dat sprak mij niet zo aan. Was er niet iets met iemand van de Koninklijke familie en bomen knuffelen? Wel zagen we een trail dat van het “gebaande” pad afging en een “extra lusje” door het bos ging maken. Slechts 2 uur extra tijd, zo’n 2,2 mile, en slechts 650 feet hoogte verschil. Dat kunnen we toch? Niet dan? Na overleg gingen we er unaniem voor. De paden op, het smalle laantje in. De houtenpaden werden al snel steile trappen, van zand, wortels, stenen. Zo’n 50 cm (iets meer dan 1,5 foot, om in de juiste sfeer te blijven) breed, steil. Het was een typische Polak actie…. Herinneringen van tochten in Oostenrijk (3 maal), Spanje, de Ardennen met kinderwagen, ze kwamen allemaal weer boven: we hadden wel wat water bij ons, maar geen eten. Gido heeft het woord Respect weer een extra dimensie gegeven. Daarnaast heeft hij de definitie van “zweten als een pakkendrager” ook weer aangescherpt!

Maar de natuur is onvoorstelbaar mooi. De bomen zijn zo hoog, en zo imposant, dat je je waant in een sprookjesbos. Of een film set van Potter, Hobbit, of “Hunny I shrunk the kids”. Je voelt je zo nietig in zo’n bos…. En de kleuren van het groen, de schaduwen en de zon. Ja, een aanrader om eens te doen. Wel even goed voorbereiden dus (Trainen in de sportschool, squats doen, water meenemen, eten, dat soort dingen).

Nadat we Muir woods weer uit waren (Auto opgehaald, en de lokale Sheriff haar maandsalaris via boetes in de wacht te hebben zien slepen), zijn we naar Sausalito gereden. Dat was erg druk (Zondag middag!), dus we vonden het wel welletjes en zijn niet uitgestapt voor een lunch, zoals eerder het plan was. Nadat we bij de Target van Sausalito inkopen hadden gedaan zijn we weer teruggereden. We hebben wat uitgerust bij het huis. Celeste heeft nog een bad genomen, waarna ze zich met  Els en Gido heeft gebogen over de spelregels van Pokeren, en ik heb mij gestort op de BBQ.

Morgen gaan we naar San Francisco. We gaan een tocht op zee maken, en kijken of we walvissen of dolfijnen kunnen spotten. We gaan vroeg op pad. Daarna zien we wel: of zeeziek naar huis, of San Francisco in!

Patrick